Boogie Phil & Friends (B) Boogie Woogie SR&BC Stekene (14-01-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: SR&BC Stekene info band: Boogie Phil © Rootsville 2022

We schrijven 29 november 2021, zijnde de datum van het laatste live optreden dat ik kon meemaken. Ondertussen zijn we 2 maanden verder en eindelijk komt er wat licht aan het einde van deze donkere tunnel. Her en der herstarten clubs en zalen hun activiteiten en ben ik er als de kippen bij om mijn muzikale honger te stillen.

Back in business in Stekene, na maanden van inactiviteit door het vieze coronabeest. Normaal stond het Don Diego Trio ingepland, maar door de ondertussen wel heel gekende reden, werd hun tour afgelast. Geen nood want een vervanger werd gezocht en gevonden met Boogie Phil & Friends.

Filiep Ketels aka Boogie Phil groeide zelf op in een muzikale familie en werd al van jongs af gebeten door de pianomicrobe, soms tot ergernis van zijn buren. Toen hij ooit op een rommelmarkt een plaat kocht met werk van onder andere Little Brother Montgomery, Meade Lux Lewis en Jimmy Yancey, was hij onmiddellijk verkocht aan de boogie woogie, een stijl die zijn verdere carrière zou bepalen. Bij zijn vrienden vandaag, onder andere Patrick Wante aan de drums en Willy de Vleescchauwer op gitaar. Alvorens binnenkort de Parijse jazztempel “Le Caveau de la Huchette” weer op stelten te gaan zetten, zouden ze eerst Willy’s Place in Stekene in brand steken.

De Stekense juke-joint was aangenaam gevuld voor dit eerste optreden van het jaar. Alles verliep volgens de geldende regels en niemand die daar een punt van maakte, iedereen had honger naar live muziek.

Iets vroeger dan gewoonlijk werden de eerste noten de zaal in geslingerd bij ‘Rock Boogie 88’, instrumentale intro dat dadelijk gevolgd werd door ‘Hihghway 61’ en het zeer fijn klinkende ‘Baby Elephant Walk’ Het begin was veelbelovend zeker toen Phil,  Nat King Cole’s ‘Route 66’ aanbracht. Ondanks het waarschijnlijk een tijd geleden was dat deze drie samen hadden gespeeld, was daar helemaal niets van te merken. Phil’s vingers vlogen over de “black and whites”, de gitaar van Willy snerpte door de zaal en metronoom Patrick hield met zijn drum het strakke ritme aan. We kregen niet alleen boogie voorgeschoteld als ‘ Choo Choo Boogie’ van Louis Jordan, er werd ook tijd gemaakt voor blues, met Willy in een glansrol.

Met ‘Shake Rattle ’n Roll’, Louis Jordans ‘Blue Light Boogie’ en het schitterende bluesy ‘Two Bones & A Pick’ fietsten we richting einde van de eerste set. Deze werd voorwaar afgesloten met het welgekende ‘2 Motten’ van Tom Manders aka Dorus en dit in een schitterende boogie versie.

Duidelijk tijd voor een adempauze en een “Troubadour”, biertje uit de regio en een aanrader voor de liefhebbers. Het was een korte pauze (wegens verplicht sluitingsuur – tijd dat we daar vanaf raken mijn gedacht) en Phil en zijn vrienden heropenden met ‘Going Down Slow’ nummertje uit 1941 van St. Louis Jimmy Oden. Iedereen kent wel het muziekje van de films van “den dikke en den dunne”, wel dat was exact was we hierna kregen ‘Laurel & Hardy’ gegoten in een knallende boogie. Met ‘Chantilly Lace’ van The Big Bopper, ‘Johnny B Good’ van Chuck Berry en ‘Caldonia’ van Louis Jordan , vlogen de klassiekers ons om de oren, dit allemaal overgoten met een Boogie Phil saus. Met een een mooie versie van T-Bone Walkers ‘Stormy Monday’ en de knaller van Albert Ammons ‘Boogie Woogie Stomp’ werd dit fijne optreden afgesloten. Echter niet zonder ons naar huis te sturen met een extra, en wat dacht je? Inderdaad een pittige boogie woogie om ons huiswaarts te sturen.

Zeer aangenaam en geslaagd dit optreden en ik denk dat de aanwezigen dat ook dachten. De coronaproblemen leken plots heel ver weg en verdomme het had deugd gedaan !!
Op naar de volgende gig zou ik zo zeggen...

Marcel